دلایل ابتلا به آرتروز
چندین فاکتور وجود دارد که می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند، این عوامل شامل:
افزایش سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می‌یابد.جنسیت. زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.وراثت. بعضی از افراد بصورت مادرزاد دچار مشکلات استخوانی هستند، که خطر ابتلای آنها به آرتروز را افزایش می‌دهد.آسیب دیدن مفاصل. زمانیکه مفاصل هنگام ورزش و یا سایر تصادفات آسیب می‌بینند، خطر ابتلای مفصل آسیب دیده به آرتروز افزایش می‌یابد.چاقی. حمل وزن بیشتر توسط بدن باعث فشار بیش از حد بر مفاصل می‌شود.مشاغل خاص. اگر شغل افراد از نوعی است که فشار مداوم برروی مفاصل می‌شود، خطر ابتلای شما به آرتروز افزایش می‌یابد.سایر بیماری‌ها. ابتلا به دیابت، کم کاری تیروئید، نقرس یا بیماری پاژه خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد.
عوارض ابتلا به آرتروز
آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر می‌شود. درد و خشکی مفاصل ممکن است آنقدر شدید شود که انجام وظایف روزانه را سخت کرده و یا ناممکن سازد. در موارد شدید آرتروز پزشکان ممکن است با جراحی تعویض مفصل بیماری را بهبود بخشند.
درمان آرتروز
هرچند درمان کامل و شفادهنده‌ای برای آرتروز هنوز کشف نشده، اما با انجام بعضی از درمان‌ها می‌توان درد را کاهش داده و انعطاف و حرکت را به مفاصل برگرداند، این درمان‌ها شامل:
آرتروز شایع ترین شکل ورم مفاصل بوده و میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. آرتروز زمانی رخ می‌دهد که غضروف بالا و پایین استخوان شما از بین می‌رود. هرچند آرتروز می‌تواند به هریک از مفاصل بدن آسیب برساند، اما بیشتر اوقات این بیماری دست‌ها، گردن، پشت، زانوها و لگن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در گذر زمان آرتروز شدیدتر شده و شفایی هم برایش وجودندارد، بااینحال درمان آرتروز می‌تواند فرآیند پیشرفت بیماری و درد ناشی از بیماری را کم کرده و همچنین عملکرد مفاصل را بهبود می‌بخشد.
علایم آرتروز
نشانه‌های آرتروز معمولا به‌آرامی خود را نشان می‌دهند و در گذر زمان شدیدتر می‌شوند. علایم و نشانه‌های آرتروز شامل:
مفاصل شما در هنگام حرکت و یا بعد از حرکت دادن درد می‌گیرد.ممکن است مفاصل شما نسبت به فشاری حتی کم برروی آنها حساس شوند.مفاصل شما بعضی از اوقات بخصوص در صبح ها و یا بعد از مدتی بی‌حرکتی سفت و خشک می‌شوند.بعد از ابتلا به این بیماری مفاصل شما انعطاف پذیری خود را از دست داده و مانند قبل باز و بسته نمی‌شوند.
در صورتیکه شما بیشتر از چندهفته است که در مفاصل خود احساس درد و خشکی می‌کنید، می‌بایست به پزشک مراجعه نمایند
روزنامه ایندیپندنت چاپ لندن در ستون مطالب علمی خود نگاهی دارد به تحقیقات پزشکی جدید در مورد کارکرد مغز در زمان خواب و می‌نویسد: <<شکسپیر از زبان قهرمان نمایشنامه‌های خود هملت می‌گفت: خواب ساعات خیالپردازی مغز است. ولی اکنون دانشمندان ثابت کرده‌اند که وظیفه اصلی مغز انسان به هنگام خواب، تصفیه زوایدی است که در طول روز گردآوری شده‌اند.>>به نوشته ایندیپندنت نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که تماس‌هایی که در طول یک روز پر مشغله بین سلولهای مغزی انسان برقرار شده و اطلاعات جمع‌آوری شده را حفظ می‌کنند در طول ساعات خواب سست شده یا قطع می‌شوند و درنتیجه مغز خودبه‌خود اطلاعات زائدی را که گردآوری کرده، دور می‌ریزد.این تحقیقات تاکیدی است بر فرضیه‌های قبلی که خواب عمیق و کافی در طول شب را شرطی ضروری برای حفظ اطلاعات و خاطرات مهم روز قبل و تصفیه اطلاعات زائد و بنابراین سبک کردن مغز و سلامت آن می‌داند. به گفته محققان خواب کافی و خوب در طول شب مغز فرد را برای فعالیت در روز بعد آماده می‌کند.<<پل شو>>، یکی از محققان این پژوهش، از دانشکده پزشکی واشنگتن می‌گوید: <<در حال حاضر بسیاری از مردم به خاطر نگرانی‌های شغلی و یا فشار بحران اقتصادی خوب نمی‌خوابند. ولی یافته‌های ما ثابت می‌کنند که بهترین روش برای داشتن روزهایی فعال و نیز حفظ و پیشرفت در کار، داشتن خوابی کافی و عمیق در طول شب است.>>به نوشته روزنامه ایندیپندنت تحقیقات جدید براساس مطالعه زندگی حشرات میوه‌ها انجام شده است. به اعتقاد دانشمندان شیوه زندگی روزانه این حشرات شبیه به انسان است؛ آنها نیز برای داشتن روزی فعال و پر ثمر حداقل به 6 تا 8 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند. در این تحقیقات مشخص شده که در حشرات میوه -آن گروهی که روزی طولانی و پر کار را سپری می‌کنند بیشتر می‌خوابند.روزنامه ایندیپندنت یادآوری می‌کند که تحقیقات قبلی نیز نشان داده بود که خواب مناسب در حیوانات توان یادگیری و حافظه را تقویت می‌کند. اما تحقیقات جدید چند گام پیش تر رفته و نشان می‌دهد که تماس‌هایی که بین سلولهای مغز در طول روز برقرار می‌شوند به هنگام خواب سست و یا قطع می‌شوند و بنابراین مغز می‌تواند با تخلیه برخی از اطلاعات استراحت کرده و برای کار در روز بعد آماده شود.به گفته پروفسور پل شو نکته مهم این است که در مغز بتواند تشخیص دهد کدامیک از این تماس‌های سلولی زائد و خسته‌کننده هستند. مغز انسان به دلایل مختلف ممکن است از این کار عاجز شود که یکی از آنها فشاری است که ممکن است از ناحیه شبکه عصبی اطراف جمجمه به ناحیه مغز وارد شود.به نوشته روزنامه ایندیپندنت در بخشی از این پزوهش جدید، دانشمندان با کمک دستگاهی در طول شب به طور مداوم محل استراحت این حشرات را تکان داده و خواب آنها را به هم می‌زدند. پس از این آزمایش توانستند تفاوت‌هایی که در مغز این حشرات ایجاد شده بود را تشخیص دهند. مهمترین مورد آن انباشت پروتئین در مغز بود که مثل ماده ای‌هادی سلولهای مغزی را به یکدیگر مرتبط نگاه می‌دارد.جالب اینجاست که در مطالعه مغز این حشرات دانشوران متوجه شدند پس از خواب کافی سطح انباشت پروتئین در مغز آنها کاهش یافته است. این خود نشانی بود از اینکه طی خواب تماس بین سلولهای مغزی بشدت سست و یا به کلی قطع شده‌اند.<<کیارا سیرلی>>، یکی دیگر از پژوهشگران فعال در این تحقیقات، که نتایج آن اخیرا در مجله معتبر <<ساینس>> به چاپ رسیده است می‌گوید: <<در پایان مدت زمانی که بدن در خواب است تماس‌های ضعیف بین سلولهای مغزی به کلی ناپدید شده و تماس‌های عمیق و محکم تر کاهش می‌یابند.>>به گفته این پژوهشگر ما به خاطر سپردن بخش زیادی از آنچه که مغز در طول روز گردآوری می‌کند نیازی نداریم. اگر مغز ما انباشته از اطلاعات جزیی و بی مورد باشد برای ادامه کار و فراگیری در طول روزهای بعدی مغز باید خود را از این اطلاعات زائد تصفیه کند.لطفا نظر بدهید با تشکر.
|
محققان می گویند: مصرف غذاهای سرشار از پروتئین، کوچک شدن حجم مغز را درپی دارد.
|
||
|
پژوهشگران آمریکایی و کانادایی در مطالعات خود دریافتند: مصرف رژیم غذایی سرشار از پروتئین ممکن است حجم مغز را کوچک کند که این موضوع معمولا با بیماری آلزایمر نیز مرتبط است. نتایج تحقیقات این گروه از محققان با خوراندن چند نوع رژیم غذایی از جمله غذاهای سرشار از پروتئین به موش های آزمایشگاهی، نشان داد، مغز موش هایی که غذاهای پر پروتئین و کربوهیدرات کم مصرف کرده اند، 5 درصد از سایر موش ها کوچکتر و رشد منطقه مغزی مربوط به حافظه آنها نیز کمتر از بقیه بوده است. محققان احتمال می دهند، خوردن غذاهای سرشار از پروتئین موجب تضعیف سلول های عصبی و نیز افزایش بیماری آلزایمر می شود. |
||
به طور کلی بهترین راه برای انتقال مصدوم در هر شرایطی، ساده ترین راهی است که آسیب یا دردی را برای بیمار یا خود شما ایجاد نکند.
1- انتقال اورژانسی....وقتی خطر فوری برای مصدوم یا امدادگر وجود داشته باشد.
2- انتقال اضطراری....وقتی مصدوم در معرض خطر تهدید کننده حیات قرار داشته باشد.
3- انتقال غیر اضطراری....وقتی هیچ نوع تهدید فوری حیاتی وجود ندارد.
قواعد کلی قبل از انتقال :
موارد انتقال اورژانسی:
” سعی کنید همیشه مصدوم را در جهت طولی بکشید.“
سه روش انتقال اورژانسی:
قرار دادن دست ها از پشت، زیر بغل مصدوم
گرفتن ساعد چپ مصدوم با دست راست
گرفتن ساعد راست مصدوم با دست چپ
کشیدن مصدوم درجهت محور طولی
بستن مچ دست های
مصدوم به هم
گرفتن یقه و شانه های پیراهن،به طوری که سر مصدوم روی مشت های شما تکیه کند
کشیدن مصدوم به سمت خود
( نیروی کشش باید به زیر بغل وارد شود ، نه گردن)
پتو را به درازا کنار مصدوم پهن
کرده ، آن را از نیمه جمع کنید
مصدوم را به یک پهلو بغلتانید
و تا جای امکان پتو را
زیربدن اوجمع کنید
مصدوم را به حالت اول بغلتانید
پتو را صاف کرده دور مصدوم بپیچید
پتو را از قسمت سر
به طرف خود بکشید
علایم شایع
نامحتمل است که تمام علایم زیر در یک فرد وجود داشته باشند، اما اکثر بیماران دارای چندین علامت از علایم زیر هستند:
- کم شدن تحمل به سرما
- کم شدن اشتها
- یبوست
- درد قفسه سینه
- موی خشن یا با رشد کند
- کند، تند، یا نامنظم بودن ضربان قلب
- افزایش وزن یا برعکس، لاغری شدید
- بی‌حالی یا شل بودن، یا برعکس، بی‌قرار بودن
- خواب‌آلودگی یا برعکس، بی‌خوابی
- اختلال روانی، از جمله افسردگی، روان‌پریشی، یا ضعیف شدن حافظه
- تجمع مایع در بدن، خصوصاً در اطراف چشم‌ها
- حالت خمودگی در صورت و پایین افتادگی پلک‌ها
- خشن شدن پوست
- کم شدن تحمل به داروها
- کم شدن میل جنسی و ناباروری
- اختلالات قاعدگی
- کم‌خونی
- کرختی یا سوزن سوزن شدن دست‌ها و پاها
- کلفت یا خشن شدن صدا
علل
گاهی ناشناخته است. شایع‌ترین علل عبارتند از:
- بیماری‌های خودایمنی، که در طی آنها دستگاه ایمنی بدن عملکرد غیرطبیعی دارد و به غده تیرویید حمله می‌برد.
- درمان با ید رادیواکتیو
- جراحی برای درمان پرکاری تیرویید
- کمبود ید در رژیم غذایی
- کاهش فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری غده هیپوفیز، که ترشح‌کننده هورمون محرک تیرویید است.
- داروهایی مثل لیتیم که از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری تیرویید می‌کاهند.
- سن بالای 60 سال چاقی
- جراحی برای درمان پرکاری تیرویید
- درمان با اشعه ایکس
- راه خاصی برای پیشگیری از کم‌کاری اولیه تیرویید وجود ندارد.
- پس از جراحی تیرویید یا تخریب تیرویید توسط اشعه درمانی، تا آخر عمر هورمون تیرویید به صورت قرص باید دریافت شود.
- معمولاً با دادن هورمون تیرویید و تنظیم دقیق مصرف آن قابل درمان است. هورمون درمانی عبارت است از فراهم آوردن تیروییدی به اندازه کافی برای بدن تا کارایی عملکردهای طبیعی بدن حفظ شود. امکان دارد تا چندین ماه نیاز به ارزیابی پزشکی وجود داشته باشد تا مقدار مناسب هورمون تیروییدی که باید داده شود معلوم شود.
- در صورتی که درمان قطع شود، بیماری عود می‌کند.
- اغمای میکسدم که عارضه تهدیدکننده جان بیمار است.
- افزایش استعداد ابتلا به عفونت ها
- بروز بحران غده فوق‌کلیوی در اثر درمان شدید کم‌کاری تیرویید
- ناباروری
- درمان زیاده از حد به مدت طولانی می‌تواند باعث کاهش تراکم معدنی استخوان شود.
- آزمایش خون از نظر هورمون های تیروییدی. با آزمایش می‌توان تشخیص کم‌کاری تیرویید را مسجل کرد اما نمی‌توان مشخص کرد که چه میزان هورمون برای درمان لازم است.
- اهداف درمان عبارتند از تجویز هورمون تیرویید و شناسایی علایم برای پیشگیری از زیاد بودن یا کم بودن مقدار هورمون تیرویید تجویز شده
- اگر موارد اورژانسی رخ دهد مثل اغمای میکسدم (بسیار به ندرت در هوای گرم رخ می‌دهد، اما در هوای سرد شایع‌تر است)، امکان دارد نیاز به بستری شدن وجود داشته باشد.
داروها
هورمون تیرویید تجویز خواهد شد. میزان مصرفی برحسب سن، وزن، جنس، ظرفیت عملکرد تیرویید، سایر داروهای مصرفی و عملکرد روده تعیین می‌شود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
- اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان علایم کم‌کاری تیرویید را دارید.
- اگر علایم در عرض 3 هفته از شروع درمان رو به بهبود نگذارند.
- اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
- اگر اغما یا تشنج رخ دهد، فوراً باید درخواست کمک اورژانس شود.
.: Weblog Themes By Pichak :.